Adwent

Inny niż wszystkie

Adwent 2022 był inny niż wszystkie dotąd w moim życiu. W obliczu toczącej się w pobliżu wojny, kryzysu gospodarczego, wcześniej pandemii, a co za tym idzie, pewnego doświadczenia kruchości, Maranatha! staje się bardziej realne. Już wiem, że wszystko się może zdarzyć, że nic nie jest takie pewne, jakim wydawało mi się wcześniej.

Dotarło do mnie, że adwent to nie tylko radosne oczekiwanie na Święta Bożego Narodzenia, pamiątkę wcielenia, ale również, a może przede wszystkim, czas  kiedy żyjemy w pespektywie paruzji – ponownego przyjścia Jezusa Chrystusa.

Słowo staje się ciałem

Ewangelie proklamowane w adwencie mówią nam o tym, że bliskie jest królestwo niebieskie. Zachęcają, by czuwać, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie.

W połowie grudnia przekonałam się, że Pan jest bliżej niż myślałam. Dwie będą mleć na żarnach, jedna będzie wzięta, druga zostawiona.

Kilka dni temu Bóg powołał moją przyjaciółkę. Nagle, niespodziewanie, bez uprzedzenia. 

Bez odpowiedzi

I choćbym odmówiła tysiące litanii, obejrzała miliony naszych wspólnych zdjęć, wypłakała ocean łez, nie spała kolejne noce, kłócąc się z Bogiem,  w obliczu śmierci pozostaję bez odpowiedzi.

 – Dlaczego?

– Nie wiem!

Jedno, co wiem

 Jadzieńko, to, że … cały czas słyszę Twój głos, czuję Twój zapach, widzę Twoją uśmiechniętą twarz i pełne ciepła spojrzenie, które  nikogo nie oceniało.

 Byłaś pełna zrozumienia dla wszystkich. Zawsze!

Jadzia! Bardzo za Tobą tęsknię!

PS W związku z tym, że w domu Ojca jest mieszkań wiele zarezerwuj nam tam pokój naprzeciwko siebie. Tak, jak w akademiku. Jak już się spotkamy, znowu będziemy razem jadły świąteczną sałatkę przywiezioną przez Srokę w słoiku, ufarbujesz mi włosy henną, a na korytarzu przy kaloryferze będziemy rozmawiać do białego świtu.

Ściskam czule. Do zobaczenia, Kochana!