Zaduszki

zaduszki cmentarz

2 listopada w Kościele wspominamy wszystkich wiernych zmarłych. Zaduszki to czas, kiedy myślimy o tych, którzy odeszli? W związku z tym zadałam sobie dziś pytanie:

Czego nauczyli mnie Ci, którzy są już po drugiej stronie?

Tato nauczył mnie, jak dobrze umierać.

Odchodził pojednany z Bogiem i ludźmi.

Wdzięczny za każdy przeżyty dzień.

Z cierpieniem oswojony.

+

Babcia nauczyła mnie, jak widzieć Jezusa w drugim człowieku.

Tym wzgardzonym przez świat i poniewieranym też.

+

Syn nauczył mnie czekać na zmartwychwstanie.

+

Ciocia Amelka nauczyła mnie bliskości w relacjach i dystansu do rzeczywistości,

na którą nie mam wpływu.

+

Kuzynka Basia pokazała mi: jak być dzielną niewiastą.

Jak iść przez życie z podniesioną głową, mimo trudności i kłopotów.

+

Wujek Kazimierz sprawił, że zadaję sobie pytanie, co jest naprawdę w życiu ważne,

w czym warto pokładać nadzieję.

+

Marta nauczyła mnie dbać o swoje zdrowie.

+

Florian sprawił, że patrzę szerzej na człowieka i nie chcę oceniać ludzi po pozorach.

+

Jarek pokazał mi, że zawsze można zacząć od początku, na nowych zasadach.

+

Andrzej, nauczył mnie nie żywić urazy. Jednać się, póki są ku temu sposobności.

+

+

+

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie!

+

+

+

A światłość wiekuista, niechaj im świeci!

+

+

+

Niech odpoczywają w pokoju wiecznym.

+

+

+ Amen

A Ty czego nauczyłeś się od tych, którzy odeszli do wieczności?

Dlaczego warto w zaduszki zadać sobie to pytanie.

Ponieważ to pomaga zrozumieć: kim jestem? skąd przychodzę i dokąd zamierzam?

Powyższy tekst powstał w ramach kursu organizowanego przez: Macieja Wojtasa.

Dziękuję za inspirację!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *